Είναι δυο κολλητές φίλες, παντρεμένες και οι δύο, και ένα βράδυ, πηγαίνουν σε μια συνάντηση παλαιών συμμαθητριών του 1ου λυκείου θυλέων...
Τελειώνει η συνάντηση κατα τις 3 το ξημέρωμα, και ξεκινούν μαζί από τη συνάντηση για το σπίτι τους με το ίδιο αυτοκίνητο. Η Μαρία οδηγεί και η Γιάννα είναι συνοδηγός.
Η διαδρομή περιλαμβάνει οδήγηση αρκετών χλμ στο επαρχιακό δίκτυο. Καθώς βρίσκονται στη μέση του τμήματος της διαδρομής εντός του επαρχιακού δικτύου, λέει η Γιάννα:
- Μαρία, επείγομαι να πάω τουαλέττα, και μάλιστα για “χοντρή” δουλειά..
- Καλά, Γιάννα ούτε συννενοημένες να ήμασταν. Κι εγώ το ίδιο θα σου έλεγα
- Τι θα κάνουμε ?
- Κοίτα, εδώ παρακάτω θυμάμαι ότι έχει ένα νεκροταφείο. Κάπου εκεί θα τη βολέψουμε, γιατί μεσα στην ερημιά φοβάμαι, να σου πω την αλήθεια
- Ωραία, φαντάζομαι να έχεις λίγο χαρτί, κανένα χαρτομάντηλο ή τίποτα τέτοιο.
- Ωχ, δεν έχω τπτ
- Και τι κάνουμε
- Μη φοβάσαι Γιάννα, εγω έχω την κιλότα μου. Παλιά είναι , θα σκουπισώ μ’αυτήν. Κάνε κι εσύ το ίδιο
- Τι λες καλε ? Με την μεταξωτή κιλότα θα σκουπιστώ ? Σήμερα έχω κανονίσει με τον Τάσο, ξέρεις τι…. Άσε που είναι και ολοκαίνουρια.
- Θα δούμε…
Στο μεταξύ έχουν φτάσει στο νεκροταφείο. Κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο και βλέπουν στεφάνια.
- Να Μαρία. Θα πάρω μια κορδέλα από τα στεφάνια…
Την επόμενη μέρα το πρωί συναντιέται ο Τάσος, ο άνδρας της Γιάννας, με τον Νίκο, τον άνδρα της Μαρίας.
- Τάσο, μη τα συζητάς. Η Μαρία με απατά. Χθές γύρισε χωρίς κιλότα. Σκέψου με ποιον ήταν χθες βράδυ
- Νίκο μου αστο αυτό, δεν είναι τπτ. Η δικιά μου που γύρισε με το σημείωμα στον πισινό, θα μας μείνεις αξέχαστη, οι συνάδελφοί σου τί να πω ;
Τελειώνει η συνάντηση κατα τις 3 το ξημέρωμα, και ξεκινούν μαζί από τη συνάντηση για το σπίτι τους με το ίδιο αυτοκίνητο. Η Μαρία οδηγεί και η Γιάννα είναι συνοδηγός.
Η διαδρομή περιλαμβάνει οδήγηση αρκετών χλμ στο επαρχιακό δίκτυο. Καθώς βρίσκονται στη μέση του τμήματος της διαδρομής εντός του επαρχιακού δικτύου, λέει η Γιάννα:
- Μαρία, επείγομαι να πάω τουαλέττα, και μάλιστα για “χοντρή” δουλειά..
- Καλά, Γιάννα ούτε συννενοημένες να ήμασταν. Κι εγώ το ίδιο θα σου έλεγα
- Τι θα κάνουμε ?
- Κοίτα, εδώ παρακάτω θυμάμαι ότι έχει ένα νεκροταφείο. Κάπου εκεί θα τη βολέψουμε, γιατί μεσα στην ερημιά φοβάμαι, να σου πω την αλήθεια
- Ωραία, φαντάζομαι να έχεις λίγο χαρτί, κανένα χαρτομάντηλο ή τίποτα τέτοιο.
- Ωχ, δεν έχω τπτ
- Και τι κάνουμε
- Μη φοβάσαι Γιάννα, εγω έχω την κιλότα μου. Παλιά είναι , θα σκουπισώ μ’αυτήν. Κάνε κι εσύ το ίδιο
- Τι λες καλε ? Με την μεταξωτή κιλότα θα σκουπιστώ ? Σήμερα έχω κανονίσει με τον Τάσο, ξέρεις τι…. Άσε που είναι και ολοκαίνουρια.
- Θα δούμε…
Στο μεταξύ έχουν φτάσει στο νεκροταφείο. Κατεβαίνουν από το αυτοκίνητο και βλέπουν στεφάνια.
- Να Μαρία. Θα πάρω μια κορδέλα από τα στεφάνια…
Την επόμενη μέρα το πρωί συναντιέται ο Τάσος, ο άνδρας της Γιάννας, με τον Νίκο, τον άνδρα της Μαρίας.
- Τάσο, μη τα συζητάς. Η Μαρία με απατά. Χθές γύρισε χωρίς κιλότα. Σκέψου με ποιον ήταν χθες βράδυ
- Νίκο μου αστο αυτό, δεν είναι τπτ. Η δικιά μου που γύρισε με το σημείωμα στον πισινό, θα μας μείνεις αξέχαστη, οι συνάδελφοί σου τί να πω ;
