- Είναι γνωστές σου; τον ρώτησε ο Dr. Watson.
- Όχι, απάντησε ο Χολμς, ποτέ δεν έχω ξανασυναντήσει την καλόγρια, την πουτάνα και την νιόπαντρη που μόλις πέρασαν.
- Θεέ και κύριε, απόρησε ο Watson, πως τα κατάλαβες όλα αυτά;
- Στοιχειώδες αγαπητέ μου, απάντησε με το γνωστό του χαμόγελο ο δαιμόνιος ντεντέκτιβ. Η καλόγρια κρατούσε τη μπανάνα με το ένα χέρι και με το άλλο την έκοβε κομματάκια και την έβαζε στο στόμα. Η πουτάνα πάλι την κράταγε με τα δύο της χέρια και την έβαζε βαθιά στο στόμα της αφού πρώτα έγλυφε την κορφή με τη γλώσσα της.
- Εκπληκτικός συλλογισμός, παρατήρησε ο Watson, και η τρίτη πως κατάλαβες ότι ήταν νιόπαντρη;
- Πανεύκολο αγαπητέ μου ! τον αποστόμωσε ο Χολμς. Με το ένα χέρι κράταγε τη μπανάνα και με το άλλο έσπρωχνε το κεφάλι της προς αυτή.
